De Lotus Emeya S: verslaat Chinese super-EV ook Porsche?

AUTOREVIEW – “Mooie auto! Wat is het?” Je kunt niet ongezien met de Lotus Emeya rondrijden, laat staan ergens parkeren zonder deze vraag naar je hoofd geslingerd te krijgen.

De grote, gele gigant trekt de aandacht van jong en oud. Maar hoewel zijn uiterlijk wel verklapt dat het alles behalve een normale auto is, zie je er niet aan af dat hij volledig elektrisch is, laat staan mogelijk de beste elektrische auto die China op dit moment kan leveren.

“Maar Lotus is toch een Engels merk?” is vaak de vervolgvraag. Tot op zekere hoogte is dat waar. Het merk werd in 2017 overgenomen door het Chinese Geely, dat onder andere de merken Polestar, Zeekr, Lynk&Co en Volvo in Europa voert.

De volledig elektrische auto’s van Lotus komen uit China. En sinds Geely eigenaar werd, is de mantra “add lightness” ook verdwenen. De Lotus van tegenwoordig is niet langer licht en sportief, maar groot en zwaar. Of dat erg is? Ik denk van niet.

De herpositionering was blijkbaar nodig voor het overleven van het merk. Nu kan Lotus zich vooral richten op de rol van pionier in de elektrische wereld. Dat doet het merk maar al te graag met de Lotus Emeya, die je tot de beste Chinese elektrische auto van het moment kan bestempelen.

Dit zie je vooral terug in de ongekende prestaties. En dan heb ik het niet eens zo zeer over de aandrijving en topsnelheid, maar vooral over de technologische kracht die de auto toont op het gebied van batterijtechnologie en het snelladen.

De Emeya is simpelweg de snelst ladende auto op de markt vandaag de dag. Lotus schermt met een pieksnelheid van 350 kW, maar vertelde me ook dat de auto zonder problemen 400 kW aankan in de juiste omstandigheden.

Helaas kreeg ik, door het gebrek aan werkende 400 kW-laders, niet de kans om dit te testen tijdens mijn korte ervaring met de Emeya. Ik moest het doen met een gemiddelde laadsnelheid van 325 kW gedurende iets meer dan tien minuten, op een lader die maximaal 350 kW aankon.

Als je de wereld van elektrische auto's een beetje in de gaten houdt, dan weet je dat zelfs deze 'karige' 325 kW nog belachelijk snel is. Er zijn maar weinig auto's die deze laadsnelheid halen, laat staan over een langere periode kunnen vasthouden.

Er is eigenlijk maar één concurrent die zich qua laadsnelheid en ook op andere fronten met de Emeya kan meten: de vernieuwde Porsche Taycan. Deze Duitser haalt in optimale condities op papier 320 kW. Daarmee is de Taycan nagenoeg de enige concurrent die in de buurt komt van de Lotus. Ook qua prijs, prestaties en uitrusting zijn de twee aan elkaar gewaagd.

Het toeval wil dat ik ook in de Taycan heb kunnen rijden. En hoewel de twee op papier aan elkaar gewaagd zijn, ondervond ik in de praktijk toch best veel verschillen. Punten waarop de Taycan met kop en schouders boven de Lotus uitstijgt, maar ook punten waarop de Lotus veel beter presteert. Kortom: China en Duitsland zijn op papier aan elkaar gewaagd, maar valt er in de realiteit ook een winnaar te ontdekken?

China versus Duitsland

Om te beginnen is er het gewicht. De Lotus Emeya S waarin ik reed, gooit een heftige 2.550 kilogram in de schaal. De Taycan beperkte zich tot net aan 2.300 kilogram. In beide gevallen redelijke zwaargewichten, maar alleen bij de Lotus merkte ik het.

Vooral bij wat sportiever rijden heeft de gele kolos het moeilijker om richting te houden. En bij het remmen is het helemaal een uitdaging om zonder al te veel gezeur tot stilstand te komen. De Taycan deed precies het tegenovergestelde. Die auto stuurde alsof hij nog geen 1.500 kilo woog en gaf geen krimp onder stevig rijden en remmen.

Beide modellen verschillen ook qua algehele rijervaring sterk van elkaar. De Porsche lijkt sportiever ingestoken, terwijl de Lotus zich meer ontpopt als perfecte metgezel voor de langere afstanden. Een echte GT, oftewel een Grand Tourer. Al valt dat dan weer niet in de actieradius terug te zien.

Ik merkte dat de Emeya toch moeite had om goed te voorspellen wat zijn verbruik zou zijn, wat maakt dat het plannen van routes wat lastiger gaat, dan je zou willen. Gelukkig grijpt de navigatie tijdig in als er signalen zijn dat het verbruik hoger ligt dan verwacht en je dus onverhoopt eerder moet laden.

Precies de tegenovergestelde ervaring had ik in de Taycan. Hier viel juist op dat, ongeacht hoe ik reed, de auto relatief accuraat was in zijn voorspellingen qua verbruik. Juist dit leidde ertoe dat elke vorm van range-anxiety verdween. Geen enkele andere auto heeft dat tot nu toe kunnen evenaren.

Hulpjes die niet de hele tijd piepen en ook uit kunnen

Het verschil qua insteek komt ook een beetje terug bij de werking van rijhulpsystemen. Die van de Lotus werken buitengewoon goed. Ik heb zelden zo'n stabiele ervaring meegemaakt, waarbij ik vrijwel alle gevallen uit kon gaan van adequaat functionerende opties. Hier en daar waren wat correcties van mijn hand nodig, maar dat waren er weinig. Opvallend was ook dat er nagenoeg geen vervelende alarmbellen afgingen als ik even mijn ogen van de weg af haalde om wat aan het infotainmentsysteem te veranderen.

Bovenstaande wil overigens niet zeggen dat de rijhulpsystemen van de Porsche het slecht deden, want die waren tijdens de testperiode ook bovengemiddeld goed. Waar de Duitsers in de software wel aan gedacht hadden, was het eenvoudig uitschakelen van de snelheidscontrole en de functie om de auto binnen de lijntjes te houden, als jij dat niet doet. Een simpele druk op de knop, en alles stond uit. Bij Lotus moet je toch nog een paar menuutjes door voordat hetzelfde hebt bereikt.

In de drie dagen die ik de Lotus reed, was de software ietwat inconsistent. Daarmee bedoel ik dat hij soms bij het instappen de instellingen van de vorige rit wel had onthouden en soms niet. Ook viel me op dat ik niet heel veel opties had om de auto naar mijn wensen aan te passen. Veel verder dan stuurgevoel en hoe hoog de luchtvering moest staan, ging het niet.

Nog vreemder: Lotus levert de Emeya optioneel met een hoogwaardig KEF-audiosysteem. Dat is een optie van bijna 7.000 euro, maar die kun je zelf op geen enkele manier instellen. Er is geen equalizer of iets dergelijks in de software te vinden.

Volgens Lotus komt die wel met een volgende update, maar het is tekenend voor de aanpak van Lotus. In de nabije toekomst komen er nog meer gebruiksvriendelijke aanpassingen, zoals ook het eenvoudig uitzetten van de piepende rijhulpsystemen.

Porsche houdt er ook een heel andere filosofie op na over het delen van informatie en de vrijheid van het veranderen van instellingen door de bestuurder. Niet alleen geeft de Taycan je alle informatie die je je kunt wensen en nog meer, je kunt dingen ook naar eigen smaak instellen. Tot in de puntjes. Ook werkt de software consistent hetzelfde en probleemloos. Alles voelt net even wat doordachter in de Taycan dan in de Emeya, wat de Duitser in dagelijkse gebruik toch net even wat fijner maakt.

Een segment waar de verwachtingen hoog liggen

Natuurlijk is het wel een beetje op alle slakken zout leggen in deze vergelijking. De Lotus Emeya waar ik mee reed kost meer dan anderhalve ton, nagenoeg hetzelfde als de Taycan waar ik wat langer mee doorbracht. Als je in dat segment aan het kijken bent, dan mag je verwachten dat de auto's ruim bovengemiddeld zijn. Iets wat deze twee dan ook zeker zijn, zowel in visueel als technisch.

Maar om nu met volle overtuiging te kunnen zeggen dat de Lotus Emeya beter is dan de op papier minder uitgebreide Porsche Taycan? Dat gaat me te ver. Persoonlijk zou ik het eerder andersom stellen: hoewel de Emeya technisch en op papier beter is, laat Porsche met de Taycan zien hoe verfijning in deze prijsklasse hoort te werken.

Wat Porsche met Taycan neerzet is in de vooral op gebruikersvriendelijkheid en algehele afwerking (vooral op sofwaregebied) toch een tikkeltje beter dan wat Lotus met de Emeya presteert.

Daartegenover staat wel dat de Taycan, volgens typisch Duits recept, standaard pas echt tot zijn recht komt door het aanvinken van een flink aantal opties. De Emeya is daarentegen zelfs in de basis zo compleet, dat je eigenlijk niet veel meer te wensen hebt.

Maar de Duitse insteek heeft wel ook een voordeel: je kunt de auto echt naar eigen wens samenstellen. Je moet er wel drie weken voor gaan zitten met een expert, want de optielijst van de Taycan is zo diep dat er duizenden configuraties mogelijk zijn. En dan hebben we het nog niet gehad over de maatwerkoplossingen die het merk aanbiedt. Bij de Emeya is dat allemaal wat soberder. Veel verder dan wat luxere stoelen, carbon versiersels en het genoemde KEF-audiosysteem kom je niet.

Het is dus maar hoe je het bekijkt: de Lotus Emeya is op zichzelf een geweldige auto met een prachtig voorkomen, topprestaties en een goede technische ondergrond, waarmee hij op papier de beste elektrische auto is die je op dit moment in Nederland kunt krijgen. Maar of het in de realiteit voldoende is om de Europese concurrentie in de vorm van de Porsche Taycan te verslaan? Daarvoor is de Emeya misschien nog iets te ruw langs de randjes.

LEES OOK: De Porsche Taycan 4 Cross Turismo: elektrische ‘sportwagen’ is van alle markten thuis, maar niet voor iedereen geschikt